استان اصفهان به عنوان یکی از پهنه های تاریخی و دارای تمدن هفت هزار ساله همواره در طول تاریخ مورد توجه باستان شناسان ، مورخین و جهانگردان بوده است و هر کسی به کشور ایران سفر می کرده و می کند برنامه بازدید از اصفهان و اثار تمدنی نصف جهان را به راحتی از دست نمی دهد . با توجه به قدمت و سابقه تمدنی این دیار و همچنین وجود هنرمندان به نام کشور و از طرفی دوره های تاریخی که این دیار شاهد بالندگی و درخشش های خاص بوده است ، گنجینه های فراوانی در گوشه و کنار این شهر در اختیار اشخاص و گنجینه داران بخش خصوصی و دولتی می باشد که متاسفانه در بدترین شرایط ممکن نگهداری می شود . در طول دو دهه اخیر مصوبات و تصمیمات متعددی جهت احداث مخازن امن و سالن های استاندارد عرضه و نمایش این آثار فاخر گرفته شد ، اما متاسفانه هیچ کدام اجرایی نشد. و کماکان شهر موزه ایران فاقد موزه است . این در حالی است که دهها موزه منطقه ای در دولت نهم و دهم در استانهای دیگر کشور به بهره برداری رسیده و یا در حال ساخت است .
جای تامل دارد که مدیریت ارشد استان با در دست داشتن حداقل سه مصوبه هیات دولت توان هماهنگ کردن دستگاههای اجرایی و نهاد های عمومی این شهر را برای تخصیص یک قطعه زمین برای ساخت موزه منطقه ای اصفهان نداشته باشد !!!؟ در شهری که هر روز هزاران متر زمین تغییر کاربری پیدا می کند و تقسیم می شود .جالب است که طی چند سال گذشته همه این دستگاهها هم از علاقه مندی به میراث فرهنگی و گردشگری دم می زنند .
مدیران محترم به هوش باشند که بخش بزرگی از گنجینه های کشور در اختیار و مالکیت بخش خصوصی است که به دلیل فقدان مکان مناسب نگهداری در معرض خطر تخریب و یا خروج از کشور است . آنچه که هم در اختیار بخش دولتی است در صورت اتفاق یکی از حوادث طبیعی از بین خواهد رفت و آنچه برای نصف جهان خواهد ماند ، حسرت از دست رفته هاست .
